Wat een weelde

Bultjes op mijn rug, onderbenen en armen. De bedbugs hebben hun werk gedaan. Verder is er echt helemaal niks te klagen. Ben op dit moment in een heerlijk guesthouse in Siem Reap, Cambodja. Aangezien de busreis gister vanuit Phnom Penh wel erg lang duurde hebben we het bezoeken van de bekende tempels nog even een dagje uitgesteld. Met 'we' heb ik het over Martin en Johanneke, een heerlijk stel die ik via via en een legendarisch vrijgezellenfeestje ietwat vaag kende. Na wat berichtjes op facebook bleken de plannen echter op elkaar aan te sluiten en zo sloot ik ze op de derde van april in de armen. Het is nu alsof ik ze al jaren ken. In de armen ‘vallen’ is trouwens een betere omschrijving, met de bus vanuit Singapore in een keer door naar Phnom Penh had ik volledig onderschat. 50 uur in 4 verschillende bussen, bijna genaaid worden bij de grens, slapen op het busstation, benen in de nek in een minivan samen met louter Thais sprekende locals; dit is budget backpacken ten voeten uit. Vliegen? Hou op man.

Het is het gelukkig allemaal waard tot nu toe. Cambodja is geweldig. Tijdens de busrit vanaf de grens naar Phnom Penh waande ik me weer even in Afrika. Kreeg een klein –door de cultuur- veroorzaakt schokje, het verschil met Singapore en dit land is enorm groot. Daar je in Singapore een niet geringe boete krijgt voor onreglementair oversteken, kauwgom kauwen en spugen op straat (!) en geen duiven mag voeren is hier echt niks te gek. Typisch Afrikaanse taferelen; drie motorbikes mee in de bus? Geen probleem! Ipads en andere ongein hebben plaatsgemaakt voor dikke nokia's.

Maar eerst nog even terug naar Maleisië. Al lezend in mijn dagboek over de tijd in Melakka realiseer ik me dat we (Tom en ik) daar eigenlijk vrij weinig hebben gedaan en gezien. Heerlijk. Op het bezoeken van een Nederlands fort en een replica van een molen na waren we vooral tijdens de nachtelijke uurtjes actief. Dit is te wijten aan de halve finales in de Champions league en een stel fanatieke Italianen en Duitsers. Gezien het tijdsverschil begonnen de wedstrijden voor ons om 02.40 uur. Ach, wie houdt je tegen om tot 12 uur uit te slapen? Niks college of een werkdag in the Sting. Dat is iets wat ik heel erg waardeer aan het reizen, niks hoeft; ik kan volledig mijn eigen plan trekken. Geen druk, geen stress, geen afspraken. Puur genieten! Aangezien de Europa league ons weinig interesseerde en het toch wel een beetje begon te kriebelen om nieuwe dingen te zien zijn we op donderdag 29 maart vertrokken naar Singapore. Dit resulteerde in een persoonlijke taxi. Er zat verder niemand in de bus, geweldig. Zonder al te veel problemen de grens over gegaan en Singapore bij nacht is misschien nog wel indrukwekkender dan overdag. Ongelooflijk wat een land zeg. Alles is spiksplinternieuw. Westerse prijzen ontsieren de menukaarten, maar in Melakka hadden we een buffertje opgebouwd. Omdat we maar 2 en een halve dag hadden hebben we alle zeilen bijgezet om zoveel mogelijk mee te pakken. Ondanks de regen was Marina Bay een lust voor het oog. Al lopend vervolgden we onze weg door deze wereldstad en keken onze ogen uit. Na een tip van wat locals zijn we ’s avonds samen naar ‘de brug’ gegaan. Zonder al te veel verwachtingen namen we met wat Indiaanse halve liters in de hand de surrealistisch ogende metro naar eerdergenoemde plek. Wat volgde was een fantastische avond vol gezelligheid, vertier en muziek op een brug midden in Singapore waar de enorme wolkenkrabbers door de vele (vaak onnodige) neonverlichting hun eigen feestjes hielden. Het beeld was echter prachtig. Met een hoop bluf gratis een wel heel moderne club binnen gekomen, ons budget was daar zeker niet toereikend voor. De speciaal aangetrokken blouse, chino en schoenen (voor het eerst sinds een maand) zeker wel. Aanpappen met wat VIP lui werkt ook goed en zo zijn we ook Singapore als budget backpackers doorgekomen. Mede ook doordat we op zaterdagavond hebben gegeten met twee studenten in een aandoenlijk studentenappartementje. Samen inkopen gedaan in drie verschillende lokale supermarkten, wat leidde tot een van de beste gerechten in mijn tijd hier tot dusver: steamboot. Vlees, vis en een hele hoop groenten werden één voor één gekookt in een heerlijke op smaak gemaakte pan midden op tafel. Met stokjes eten is nog om te huilen, maar het gaat steeds beter. Tevens een snelcursus over de geschiedenis van Singapore gehad. Tot ongeveer veertig jaar geleden hoorde het bij Maleisië, maar dit had het door de toenmalige achterstand afgestoten. Het land droogt inmiddels ongetwijfeld zijn tranen. ’s Avonds wederom de brug meegepakt en zondag afscheid van Tom genomen. Het waren twee geweldige weken, wat tot uiting kwam in een goede knuffel voor de roltrap van het metrostation. Hij vertrok naar Australië en ik begon aan mijn eerder besproken busreis naar Cambodja.

In de stromende regen kneitergaar in Phnom Penh aangekomen. Mijn camera heeft het helaas begeven, tot nu toe was dit dankzij de camera van Martin en Jo echter geen probleem. Neem maar een kijkje op facebook. De killing fields waren enorm indrukwekkend. Schaamde me helemaal te pletter hoe weinig ik daar eigenlijk over wist, terwijl het nog geen dertig jaar geleden is. Wat de Khmer Rouge daar heeft aangericht is echt letterlijk om te huilen. Dankzij een hele interessante nederlandse tour waande ik me met de koptelefoon op mijn hoofd volledig in mn eigen wereld. Het was er, terecht, muisstil. Door de regen loop je af en toe nog steeds op de botten, heel bizar. Ook de voormalige gevangenis een bezoekje gebracht. Verschrikkelijke taferelen hebben daar plaats gevonden. Ietwat gedesillusioneerd de tuktuk weer ingestapt terug naar het guesthouse. Plannen gemaakt om naar Sihanoukville te gaan. En zo geschiedde.

Volledig uitgerust samen met Martin en Jo naar eerdergenoemde plaats afgereisd. Ik was wel weer toe aan een strandje. Het was immers al drie weken geleden, poeh. Heerlijke tijd gehad daar, enorm veel gelachen, geweldige verhalen aangehoord en wat mooie feestjes meegepakt. De full moon party, het kleine broertje van, was vrij legendarisch. Ook na de nachtelijke verfrissende duik was de verf er nog niet af en ik zie zelfs nu nog wat op mijn nagels zitten. Na drie dagen de rust van het ydillische eiland Koh Rong opgezocht. Doordat het toerisme daar nog geen hoogtij viert, genoten van witte stranden met hier en daar een verdwaalde reiziger. Geen internet en geen tv, prachtig. Tijdens het snorkelen mijn ogen uitgekeken, de wereld onder water zit vol verassingen. Na een nachtje in de duikschool op de pier een bungalow aan het strand gepakt. Je bed uitrollen en slechts 20 seconden later in het water liggen was even de normaalste zaak van de wereld. Er schijnen zelfs witten dolfijnen gespot te zijn.

Terug op de boot nog een nachtje sihanoukville meegepakt een een lange busreis getrotseerd naar Siem Reap. Pakken hier morgenavond de Cambodiaanse nieuwjaarsnacht mee en reizen dan door naar Bangkok. Martin en Jo vertrekken dan huiswaarts, ik vervolg mijn weg naar het noorden van Thailand.

Ik wil graag af sluiten met een dank voor de reacties op blogs en foto’s, berichtjes en mailtjes. Is erg leuk om te lezen!
Dit was het wel weer voor nu. Wij gaan ons nu voor 2 dollar helemaal vol gooien met wat lokale lekkernijen en een ijskoude Ankor. Proost!!